Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

ΚΑΤΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ!



Δέκα συμμαθητές από το Γυμνάσιο ξαναβρέθηκαν μετά από 30 χρόνια και άρχισαν να κάνουν καθημερινή παρέαΜε διαφορετική οικονομική κατάσταση ο καθένας τους, αποφάσισαν να βρίσκονται στο καφενείο/ουζερί «Το Τηνιακό» όπου έπιναν τις μπυρίτσες τους και έκαναν καθημερινό λογαριασμό 100€.
Οι 10 φίλοι συμφώνησαν επίσης να πληρώνουν τον λογαριασμό με βάση την οικονομική κατάσταση του καθενός, γεγονός  που όλοι θεώρησαν δίκαιο. Έτσι πλήρωναν τον λογαριασμό ως κάτωθι (όπως περίπου πληρώνουμε τους φόρους μας):

Όνομα
Πληρώνει
Εργασία
Εισόδημα
1
Αρτέμιος

ταμείο ανεργίας
5.000€
2
Βασίλειος

ταμείο ανεργίας
5.000€
3
Γεώργιος

ταμείο ανεργίας
5.000€
4
Δημήτριος

ταμείο ανεργίας
5.000€
5
Ευστάθιος
1€
Part time ταμίας
10.000€
6
Ζαφείρης
2€
Τεχνικός Η/Υ
15.000€
7
Ηρόδοτος
8€
Δημόσιος υπάλληλος
25.000€
8
Θεοφάνης
12€
Δικηγόρος
40.000€
9
Ιγνάτιος
22€
Γιατρός
70.000€
10
Κωνσταντίνος
55€
Επιχειρηματίας
200.000€

ΣΥΝΟΛΟ
100€


Οι φίλοι μας, πλήρως ικανοποιημένοι με την συμφωνία, βρισκόταν καθημερινά για τις μπυρίτσες τους. Ο καφετζής, ο Δήμος, που απέκτησε ξαφνικά 10 νέους πελάτες, σαν επιχειρηματικό μυαλό που ήταν, και για να μην τους χάσει από πελάτες, τους λέει ένα Σαββατόβραδο: «Επειδή είσαστε οι καλύτεροι πελάτες μου, θα σας κάνω έκπτωση 20€ στον λογαριασμό σας! Έτσι από εδώ και στο εξής θα μου δίνετε 80€ για τις μπύρες σας αντί για 100€!».
Ξαφνικά οι 10 φίλοι μας απέκτησαν ένα πρόβλημα να λύσουν: τι ποσό θα πλήρωνε τώρα ο καθένας τους εάν συνέχιχαν να πληρώνουν τον λογαριασμό όπως πληρώνουμε τους φόρους μας; Πως θα μοίραζαν την μείωση των 20€ μεταξύ των;
Ο Αρτέμιος (1ος) είπε στους υπόλοιπους ότι λογικό θα ήταν οι τέσσερις πιο φτωχοί να συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτε, και οι υπόλοιποι έξι να μοιραστούν την έκπτωση ισόποσα μεταξύ των. Δηλαδή ο καθένας από τους έξι να πληρώνει 3,33€ λιγότερα. Εάν γινόταν αυτό, ο Ευστάθιος (5ος), και ο Ζαφείρης (6ος), πίνοντας δωρεάν μπύρες, θα κέρδιζαν και χρήματα καθημερινά! Αυτή η ιδέα απορρίφτηκε πάραυτα από τους υπόλοιπους!
Έτσι οι δέκα (10) φίλοι μας ζήτησαν την βοήθεια του Δήμου του καφετζή που τους πρότεινε την παρακάτω λύση:

Όνομα
Πλήρωνε
Πληρώνει
Διαφορά
% μείωσης
1
Αρτέμιος




2
Βασίλειος




3
Γεώργιος




4
Δημήτριος




5
Ευστάθιος
1€

1€
100%
6
Ζαφείρης
2€
1€
1€
50%
7
Ηρόδοτος
8€
5€
3€
38%
8
Θεοφάνης
12€
8€
4€
33%
9
Ιγνάτιος
22€
18€
4€
18%
10
Κωνσταντίνος
55€
48€
7€
13%

ΣΥΝΟΛΑ
100€
80€


Και οι 10 φίλοι μας είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Οι 4 πιο φτωχοί εξακολουθούν να πίνουν τις μπυρίτσες τους δωρεάν. Ο 5ος της παρέας (Ευστάθιος) δεν πληρώνει πλέον τίποτε. Οι 5 που θα συνεχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό, τώρα πληρώνουν λιγότερα.
Όμως, όταν βρέθηκαν έξω από το καφενείο, άρχισαν να συγκρίνουν πόσο λιγότερο πλήρωνε ο καθένας και έτσι άρχισαν οι γκρίνιες…
·           «Εγώ κέρδισα μόνο 1€ από την έκπτωση» είπε ο Ευστάθιος (5ος). «Αλλά ο Κωνσταντίνος κέρδισε 7€!»
·   «Σωστά» είπε ο Ζαφείρης (6ος). «Και εγώ κέρδισα 1€ αλλά είναι αδικία που ο Κωνσταντίνος κέρδισε 700% περισσότερα!»
·   «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Ηρόδοτος (7ος). «Εγώ κέρδισα 3€ και αυτός 7€. Οι πιο πλούσιοι κερδίζουν τα πιο πολλά!» (Σ.Σ: ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΕΝΤΟΠΙΣΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
·   Ταυτόχρονα σχεδόν οι 4 πρώτοι (ΑρτέμιοςΒασίλειοςΓεώργιος και Δημήτριος) ούρλιαζαν: «ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Εμείς ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Το σύστημα εκμεταλλεύεται μονίμως τους φτωχούς!»
Οι εννιά φίλοι, όλοι δυσαρεστημένοι με τον Κωνσταντίνο που κέρδισε τα πιο πολλά, το περικύκλωσαν έξω από το καφενείο, τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο και τον άφησαν αναίσθητοστο πεζοδρόμιο της Λεωφ. Αλεξάνδρας…
Την επόμενη μέρα, την Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο δαρμένος της παρέας, ο Κωνσταντίνος, δεν εμφανίστηκε στο καφενείο. Οι υπόλοιποι εννιά έπιναν χαρούμενοι τις μπυρίτσες τους έχοντας ταυτόχρονα βγάλει και το άχτι τους με τον Κωνσταντίνο!
Η χαρά όμως τους κόπηκε απότομα όταν ήλθε η ώρα του λογαριασμού! Τότε ανακάλυψαν ότι τα χρήματα που είχαν όλοι μαζί πάνω τους ήταν μόλις 32€... Ούτε τον μισό λογαριασμό δεν μπορούσαν να πληρώσουν γιατί τους έλειπαν τα 48€ του Κωνσταντίνου
Ο καφετζής αγανακτισμένος γιατί έχασε τα λεφτά του, τους έκοψε την έκπτωση.
Οι φίλοι δεν ξαναβρέθηκαν γιατί οι 4 πρώτοι δεν είχαν λεφτά για μπυρίτσες και ο τελευταίος που έβαζε και τα περισσότερα δεν του άρεσε και πολύ το γεγονός ότι οι άλλοι έπιναν με τα λεφτά του και τον έδερναν κιόλας.
Λοιπόν, φίλοι ,συνεργάτες, συγγενείς ,συνάδελφοι, εργαζόμενοι ,άνεργοι, συμφοιτητές και δημοσιογράφοι: Έτσι ακριβώς δουλεύει και το σύστημα πληρωμής των φόρων.
Οι πιο πλούσιοι πληρώνουν τα πιο πολλά. Όταν όμως γίνεται μείωση φόρων, αυτοί που πλήρωναν τους υψηλότερους φόρους κερδίζουν τα πιο πολλά από την μείωση!
Εάν τους φορολογείς περισσότερο από τους άλλους και τους επιτίθεσαι επειδή έχουν την ευχέρεια που εσύ εκμεταλλεύεσαι, μπορεί να μην ξαναεμφανιστούν ποτέ στο «καφενείο».
Στη πραγματικότηταμπορεί να αρχίσουν να πίνουν μπύρες σε άλλα «καφενεία», εκτός της χώρας πιθανόν, όπου η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο φιλική και πιθανώς οι μπύρες να κοστίζουν λιγότερο!!!
Για όσους κατάλαβαν, δεν απαιτείται εξήγηση!
Για όσους ΔΕΝ κατάλαβαν, ΔΕΝ υπάρχει εξήγηση!
Υ.Σ. Αυτό το άρθρο, είναι παράφραση ενός ("Bar Stool Economics" ) που  έγραψε ο David Kamerschen, Ph.D., Professor of Economics, University of Georgia.

300 τούρκικες λέξεις που λέμε καθημερινά...



300 τούρκικες λέξεις που λέμε καθημερινά...

ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο)
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα)
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή)
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο)
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον)
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα)
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση)
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος)
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι)
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση)
ΓΟΥΡΙ (τύχη)
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος)
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα)
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος)
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα)
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά)
ΖΟΡΙ (δυσκολία)
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος)
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία)
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο)
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω)
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας)
ΚΑΙΚΙ (βάρκα)
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα)
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο)
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος)
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα)
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά)
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων)
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη)
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα)
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο)
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα)
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία)
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας)
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο)
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση)
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός)
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη)
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος)
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος)
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος)
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης)
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο)
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων)
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα)
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα)
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός)
ΛΑΠΑΣ (χυλός)
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής)
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα)
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός)
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας)
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη)
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο)
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος)
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι)
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης)
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο)
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα)
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση)
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο)
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο)
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία)
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά)
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας)
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι)
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα)
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος)
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση)
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα)
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης)
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό)
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω)
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία)
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης)
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι)
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος)
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος)
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας)
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος)
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα)
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη)
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα)
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ)
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα)
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος)

ΜΠΕΛΑΣ (ενόχληση)
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα)
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος)
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος)
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός)
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος)
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα)
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος)
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός)
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος)
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή)
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός)
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός)
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια)
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση)
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο)
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία)
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός)
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία)
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής)
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας)
ΝΤΕΡΤΙ (καημός)
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι)
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου)
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος)
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη)
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός)
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα)
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση)
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο)
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα)
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο)
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών)
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι)
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής)
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση)
ΣΑΙΝΙ (ευφυής)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος)
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος)
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο)
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό βαρύ)
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία κοινωνική τάξη)
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας)
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός)
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί)
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος)
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα)
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη)
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο)
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος)
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο)
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί)
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο)
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα)
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
XABOYZA(δεξαμενή νερού)
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση)

ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης)
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα)
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος)
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος)
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα)
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι)
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα)
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή)
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή)
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης)
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα)
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο)
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο)
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι)
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος)
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο)
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο)
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη)
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα)
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο)
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι)
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί)
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος)
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΟΠΙ (σφαίρα)
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός)
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία)
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή)
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή)
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι)
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς)
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης)
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας)
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν)
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη)
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω)
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή)
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος)
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση)
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός)
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο)
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο)
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα)
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος)
ΤΣΙΣΑ(ούρα)
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος)
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ)
ΧΑΛΙ (άθλιο)
ΧΑΛΙ (τάπητας)
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος)
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος)
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα)
ΧΑΝΙ (πανδοχείο)
ΧΑΠΙ (καταπότι)
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα)
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης)
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό)
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο)
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης)
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση)
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία)
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση)





Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Η «κρίση»* όπως ήρθε ξαφνικά έτσι και θα φύγει.



Η «κρίση»* όπως ήρθε ξαφνικά έτσι και θα φύγει.

Εκτιμώ ότι το ΔΝΤ και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα βρίσκονται κοντά στην  ολοκλήρωση του έργου τους, βρίσκονται  κοντά στην επίτευξη του σκοπού τους. Η διαρκής ύφεση δεν εξυπηρετεί κανέναν. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα αφ’ ενός ήθελαν να προσδιορίσουν μια νέα εργασιακή-οικονομική κατάσταση και αφετέρου έπρεπε να διορθωθεί η κατάσταση του υπερδανεισμού, της σπατάλης, της διαπλοκής και του ανύπαρκτου δημοσιονομικού ελέγχου που επικρατούσε σε μερικά κράτη μεταξύ των οποίων ήταν και η χώρα μας. Χωρίς τη δημιουργία οικονομικής κρίσης δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στη χώρα μας και αλλού. Δηλαδή δεν θα μπορούσαν να φέρουν τους μισθούς και ειδικά τα «ρετιρέ» στα σημερινά επίπεδα, δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις νέες εργασιακές συμβάσεις, δεν θα μπορούσε με τόση ευκολία να απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι οδηγώντας την ανεργία στο 30% και παρά όλα αυτά να μην  «ανοίγει ρουθούνι». Γιατί μη μου πείτε ότι επικρατεί κοινωνική έκρηξη; Απεναντίας αυτό που διακρίνω είναι μια ηττοπάθεια. Ο κάθε πικραμένος λέει το παράπονό του στις παρέες του και έτσι παρηγορείτε.
Πριν 5-6 χρόνια κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει αυτό που συμβαίνει σήμερα. Κατηγορούμε τους πολιτικούς ως άσχετους, απρόβλεπτους και διαπλεκόμενους. Καλά αυτοί. Οι συνδικαλιστές τι έκαναν δεν ήξεραν τίποτα; Δεν γνώριζαν για το χάλι του υπερδανεισμού που κατέφευγε η χώρα; Δεν γνώριζαν τίποτα για τις λαμογιές; Παρά όλα αυτά οι συνδικαλιστές συνέχιζαν συντεχνιακά να διεκδικούν αυξήσεις. Λέγω συντεχνιακά γιατί ποτέ κανένας εργασιακός κλάδος δε νοιάστηκε τους άλλους. Ο κάθε εργασιακός κλάδος κοιτούσε την «πάρτη» του και ανάλογα με το πρόβλημα που δημιουργούσε η απουσία του στην αγορά λόγω απεργίας διεκδικούσε και κέρδιζε. Το κύριο χαρακτηριστικό του συνδικαλισμού που είναι να ελέγχει την εξουσία είχε μετατραπεί σε συναλλαγή. Τα Μ.Μ.Ε. δεν ήξεραν τίποτα; Και αυτά αντί να ελέγχουν την εξουσία έρχονταν κατά το δοκούν σε συναλλαγή μαζί της. Ο εκάστοτε κυβερνητικός ψηφοφόρος διεκδικούσε από τον πολιτικό του χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι είτε διορισμό, είτε ρυθμίσεις στην εφορία και την πολεοδομία, είτε μείωση ενσήμων στο ΙΚΑ και τα κατάφερνε, αδιαφορώντας αν τα προσόντα του ήταν αρκετά για να τον διορίσουν ή ότι όλα τα άλλα ήταν παράνομες πράξεις. Τι «δουλίτσα» του αυτός ήθελε να κάνει. Αυτός σήμερα μιλά για αναξιοκρατία και κατακρίνει το σάπιο πολιτικό σύστημα.
Αν όλοι μας ενοχοποιήσουμε για ότι συνέβη τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα και δεν αναλάβουμε και εμείς τις όποιες ευθύνες  μας αναλογούν, δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής και συμπεριφορά, τότε θα πορευθούμε στο αύριο με μια τεράστια αυταπάτη και υποκρισία. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και αν δεν βελτιωθούν οι δομές του κράτους δημιουργώντας την επανίδρυση του τότε με μαθηματική ακρίβεια σύντομα θα βρεθούμε σε χειρότερη κατάσταση πηγαίνοντας στράφι οι θυσίες του ελληνικού λαού.
Τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα αν δεν έχουν πετύχει σήμερα αυτά που προαναφέραμε πολύ σύντομα θα τα πετύχουν και τότε η «κρίση»* θα φύγει ξαφνικά όπως και όταν ήρθε. Η επανεκκίνηση της ανάπτυξης και η δημιουργία θέσεων εργασίας θα ξαναρχίσει.  Πίσω της η «κρίση»* θα αφήσει στρατιές ανέργων, καθώς επίσης θα έχει διαμορφώσει ένα καινούργιο βιοτικό επίπεδο με εντελώς διαφορετικούς μισθούς και συνήθειες  που ξέραμε. Ο Δημόσιος και Ιδιωτικός τομέας θα έχει μειώσει κατά 50% το κόστος λειτουργίας τους. Ο νεοεισερχόμενος εργαζόμενος θα αμείβεται κατά πολύ λιγότερο από αυτόν που αποχωρεί. Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι πολύ καλά σχεδιασμένα που  βγαίνοντας από την ύφεση και την κρίση στο τέλος θα χρωστάμε και υποχρέωση σε αυτούς που μας την δημιούργησαν!
Αυτά που συνέβησαν δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν ούτε σαν σκέψη αν δεν είχε έλθει η τρόικα στη χώρα μας και αν δεν παιζόταν καθημερινά στα Μ.Μ.Ε. το σενάριο των δόσεων, της χρεοκοπίας και το ενδιαφέρον όλων για την σωτηρία της χώρας μας. Φθάσαμε στο σημείο να αποδεχόμαστε ότι συμβαίνει γύρω μας γιατί μας έχουν «ραντίσει» το μυαλό, ότι αυτά συμβαίνουν προκειμένου  να μην συμβούν τα χειρότερα. Όλοι μας έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν πήγαινε άλλο ο υπερδανεισμός. Η σπατάλη μας είχε γίνει συνήθεια. Ενώ είμαστε φτωχοί είχαμε αποχτήσει με μια παθογένεια πλούσια ελαττώματα. Βιώναμε την  ψευτοευμάρεια του υπερδανεισμού χωρίς ανάπτυξη και χωρίς προοπτική. Ένα είναι βέβαιο ότι υποθηκεύσαμε το μέλλον της επόμενης γενιάς και έχουμε υποχρέωση κάτι να κάνουμε για αυτό.
Το πλοίο έπεσε στα βράχια. Τώρα ή θα το τραβήξουμε από τα βράχια ή θα ναυπηγήσουμε καινούργιο. Το να ναυπηγήσουμε είναι πιο σοβαρό και ελπιδοφόρο για να πορευτούμε με σιγουριά στη συνέχεια. Επίσης η κρίση δίνει δυνατότητα επανίδρυσης του κράτους μέσω σοβαρών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που πρέπει να συμβούν. Εκτιμώ ότι πιάσαμε πάτο και σύντομα θα γίνει αναπτυξιακή επανεκκίνηση θα γίνει ένα ελπιδοφόρο νέο ξεκίνημα στη χώρα μας. Αυτό που έχει σειρά τώρα είναι να επαναπροσδιοριστούν οι τιμές της αγοράς σύμφωνα με σημερινά μισθολογικά δεδομένα. Αυτό θα ξαναβγάλει τον έλληνα καταναλωτή στην αγορά. Όχι όμως ως υπερκαταναλωτικό!
22-10-2012

Υ.Γ.1  Λέγοντας «κρίση»* εννοώ όλο αυτό το φοβικό που  έχει γίνει ψυχοφθόρα καθημερινότητα.
Υ.Γ.2  Η πίστωση των τραπεζών είναι σαν μια ομπρέλα που μας την δανείζουν όταν έχει λιακάδα και μας
           την παίρνουν όταν βρέχει.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ρωγμές


Ο θόρυβος δε
λέει να κοπάσει.
Κοινωνικές ρωγμές
και συμπτώματα ανομίας
οδηγούν στην τέχνη
της ισοπέδωσης.
Ο γενικός αφορισμός
κάθε λαϊκής αντίρρησης
δημιουργεί φοβικές
συνθήκες και ανάθεμα
αξιών, προάγοντας
ολιγαρχικά στερεότυπα.
Ο πολιτικός
πολιτισμός της «μαγκιάς»
και του φτηνού συνδικαλισμού,
τραυματικές εμπειρίες
κατάχρησης και υπερβολής επροξένησε.
Σκοτεινοί συνειρμοί χάους,
συλλογικής ενοχής
και κατάθλιψης
με ανήμπορες λέξεις
καλύπτουν το τίποτα.
Συνταγές θεραπείας
για λόγους ευπρέπειας
δίνουν έμφαση σε πορίσματα
απόρριψης και κανόνες
εκτάκτων δυνάμεων.
Στον αστερισμό της ανομίας αναπαράγονται
περίεργες κουλτούρες διαμαρτυρίας
και δράσης.

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Το Παλιοροβούνι ξανά στο προσκήνιο.



ΔΗΜΟΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ
Το Παλιοροβούνι ξανά στο προσκήνιο.

         «Tο Παλιοροβούνι πιθανώς να αποτελέσει τον δεύτερο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων της Π.Ε. Μεσσηνίας. Εκεί αφού πρώτα γίνει η διαλογή των χρήσιμων υλικών  αλουμίνιο, πλαστικό και γυαλί, στη συνέχεια με την διαδικασία της δεματοποίησης τα υπολείμματα θα μετατρέπονται σε μπάλες προκειμένου να μεταφερθούν στον τελικό προορισμό τους που θα είναι το εργοστάσιο τελικής επεξεργασίας σε επίπεδο Περιφέρειας Πελοποννήσου.»

Στις μέρες μας το παγκόσμιο Οικοσύστημα έχει υποστεί μεγάλη καταστροφή και μόλυνση. Αυτό έχει οδηγήσει τις κυβερνήσεις των κρατών σε παγκόσμιες συνδιασκέψεις για το περιβάλλον. Μετά από μακριές διαβουλεύσεις κατέληξαν σε πιο αυστηρές μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) για κάθε τεχνικό έργο που πραγματοποιείται. Τα πρόστιμα πλέον είναι τεράστια και με αυστηρότητα επιβάλλονται.
Οι τοπικές κοινωνίες όμως δικαιολογημένα δεν πείθονται από τα όσα ακούνε και από αυτά που τους υπόσχονται ότι θα συμβούν. Η πολιτεία και οι επενδυτές έχουν αποδειχθεί διαχρονικά αναξιόπιστοι σχετικά με αυτά που λένε και με αυτά που κάνουν.
Οι τοπικές κοινωνίες καλό είναι να ξεσηκώνονται και να απαιτούν να τίθενται επιπλέον περιβαλλοντικοί όροι καθώς επίσης να απαιτούν περισσότερες θέσεις εργασίας παρά να απαιτούν να μην γίνει η επένδυση. Αυτά που είναι αυτονόητα πολλά χρόνια σε άλλα κράτη  πρέπει πλέον να συμβούν και στην χώρα μας.
Ένας τομέας δεν πρέπει να λειτουργεί απαγορευτικά και ενοχοποιητικά για κάποιον άλλο. Μπορούν ισόρροπα να αναπτύσσονται πολλοί τομείς μαζί. Αρκεί βέβαια να τηρούνται οι νόμοι και οι όροι που επιβάλλονται και που συμφωνήθηκαν αρχικά.
Στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διέρχεται η χώρα μας κρίνεται απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον φιλικό για επενδύσεις. Όμως ενώ όλοι συμφωνούμε σε αυτό, κανένας δεν θέλει να συμβεί στον τόπο του κάποια επένδυση.
Έχω διαβάσει κατά καιρούς στον τοπικό τύπο κείμενα που αναφέρονται στο Παλιοροβούνι. Κάποιοι χρησιμοποιούν επιχειρήματα  σωστά κάποιοι άλλοι υπερβάλουν, νομίζεις διαβάζοντάς τα ότι θα έλθει η καταστροφή του κόσμου. Διαβάζοντας τέτοια κείμενα  διαπιστώνεις ότι τα άτομα που ασχολούνται με τα κοινά πάντα διαλέγουν ως πρόταση, αυτό που δεν έχει πολιτικό - προσωπικό κόστος. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι πολλές φορές η υπερβολή δημιουργεί αδικίες.
Η ανεργία στη χώρα μας έχει φθάσει σε ανησυχητικά επίπεδα και μέρα με την μέρα τα ποσοστά της καλπάζουν. Τα αγροτικά μας προϊόντα μέρα με την μέρα γίνονται μη ανταγωνιστικά με αποτέλεσμα οι τιμές τους να κατρακυλούν. Κάποιοι απολαμβάνοντας τον μισθό τους και την ησυχία τους πάντα καταφεύγουν στην καταγγελία και στην ενοχοποίηση αυτού που θα συμβεί στο Παλιοροβούνι ή και αλλού αγνοώντας ότι κάποιοι άλλοι ψάχνουν για δουλειά και περιμένουν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Η χώρα μας έχει οδηγηθεί σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση και εκτιμώ ότι θα πρέπει πλέον με μεγαλύτερη περισυλλογή να καταλήγουμε στην απόρριψη μιας επένδυσης. Θα πρέπει προτού φθάνουμε στην απόρριψη να εξαντλούμε και την τελευταία λεπτομέρεια, να αναζητούμε την καλύτερη δυνατή μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) καθώς και περισσότερες θέσεις εργασίας και αντισταθμιστικά-ανταποδοτικά οφέλη από αυτό που θα συμβεί στην περιοχή μας.
Τέλος η πολιτεία έγκαιρα και με ξεκάθαρο τρόπο να απευθύνεται στην εκάστοτε τοπική κοινωνία και να εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια την ανάλυση κόστους - οφέλους της περιοχής που θα επέλθει από αυτό που θα συμβεί. Σίγουρα η κοινωνική αποδοχή και συναίνεση είναι προαπαιτούμενα στοιχεία πάντα για να ευδοκιμήσει μια επένδυση.
Το Παλιοροβούνι που ανήκει στον τέως και νυν  Δήμο Οιχαλίας βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα λόγω της τελικής δρομολόγησης της διαχείρισης των απορριμμάτων της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας αλλά και της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Ανήκω σε αυτούς που δεν μασάνε τα λόγια τους και που δημόσια και με οποιοδήποτε κόστος λένε πάντα την γνώμη τους. Εύχομαι ο καθένας μας μετά από μερικά χρόνια να μην μετανιώσει για αυτά που θα πει και θα πράξει.

Υ.Γ.1  Το γεωγραφικό ανάγλυφο και η πληθυσμιακή κατανομή της Μεσσηνίας θεωρώ ότι απαιτούν χωροταξικά δύο Μονάδες διαλογής και δεματοποίησης, διότι έτσι μειώνεται σημαντικά το κόστος μεταφοράς.
Υ.Γ.2  Χρήσιμο είναι να αναφερθεί ότι το Παλιοροβούνι βρίσκεται ανατολικά της νέας εθνικής οδού κοντά στα όρια με την Αρκαδία και σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 Km από Μερόπη και Οιχαλία.

Παράνομη υλοτόμηση και καμένα δάση.



Παράνομη υλοτόμηση και καμένα δάση.
Καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ακούμε ότι έχουν εντατικοποιηθεί οι έλεγχοι  για την παράνομη υλοτόμηση και ότι τα πρόστιμα έχουν γίνει πολύ αυστηρά ακόμα και στον απλό κοσμάκη που έκοψε λίγα ξύλα για να ξεχειμωνιάσει και αυτός αφού τον κατάντησαν ανήμπορο να αγοράσει πετρέλαιο. Εύλογα σου δημιουργούνται κάποια ερωτηματικά αν πάμε καλά σ’ αυτήν την χώρα. Το γιατί θα το αναδείξω πολύ σύντομα παρακάτω.
Οι πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια έχουν κάψει τεράστιες δασικές εκτάσεις σε όλη τη χώρα.  Τα καμένα δασικά δέντρα μετά την παρέλευση αρκετού χρόνου είναι πλέον βέβαιο ότι δεν θα ξαναβλαστήσουν. Όπως γνωρίζετε η χώρα μας και κατ’ επέκταση και ο τόπος μας διέρχεται δύσκολη οικονομική περίοδο. Το πετρέλαιο φέτος θα ξεκινήσει από το 1.5 € το λίτρο και ο τόνος των  καυσόξυλων που τα πιο πολλά είναι εισαγόμενα θα ξεπεράσει τα 200€.
          Εκτιμώ ότι θα έπρεπε το Υπουργείο Γεωργίας ή τα κατά τόπους Δασαρχεία να πάρουν την πρωτοβουλία και να προχωρήσουν στην υλοτόμηση αυτών των καμένων δασικών δένδρων και όχι να κυνηγάνε τον κόσμο. Υπάρχουν εκατομμύρια καμένα δένδρα που σ’ αυτά θα έπρεπε να επιτρέπεται η υλοτόμηση. Δε γίνεται όμως αυτό, με αποτέλεσμα να γίνεται εισαγωγή χιλιάδων τόνων καυσόξυλων και κάποιοι να φθάνουν την τιμή ανά τόνο τα 200€. Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται!
Η υλοτόμηση στα καμένα θα μπορούσε να γίνει κατά δύο τρόπους. Ο ένας είναι με μειοδοτικό διαγωνισμό, ανάθεση σε εργολάβο και ο άλλος με άτομα από τα 5-μηνα προγράμματα κοινωφελούς απασχόλησης. Η πώληση των ξύλων, που θα προέκυπταν από την υλοτόμηση, θα χρηματοδοτούσε δεκάδες θέσεις εργαζομένων εποχιακής απασχόλησης καθώς επίσης θα συγκρατούσε την τιμή ανά τόνο χαμηλά και θα μείωνε αισθητά την εισαγωγή καυσόξυλων. Χρήσιμο είναι επίσης να αναφέρω ότι το να κόβονται κάποια δασικά δένδρα πολλές φορές είναι καλό γιατί έτσι καθαρίζεται το δάσος και λειτουργεί αποτρεπτικά σε περίπτωση πυρκαγιάς.
ΥΓ.   Η Πολιτεία και αυτή τη φορά αντί να ζεστάνει τον πολίτη με φθηνό πετρέλαιο ή καυσόξυλο
        προτίμησε να του βάλει με όλα αυτά που συμβαίνουν  «φωτιά στα μπατζάκια του».