Φθάσαμε στην ανακοίνωση των βάσεων με φθίνουσα
χρησιμότητα και χωρίς όραμα.
Οι βάσεις των Πανεπιστημιακών τμημάτων ανακοινώθηκαν
και οι υποψήφιοι έμαθαν αν και που περνούν. Το ερώτημα που γεννάτε είναι αν το
άγχος τελειώνει εδώ. Κάποιοι θεωρούν ότι το άγχος τελείωσε και ότι σκοπός ήταν ο υποψήφιος να περάσει σε μια Σχολή.
Εκτιμώ ότι στις πιο πολλές περιπτώσεις το άγχος το επαγγελματικό ξεκινά με την
εισαγωγή σε μια Σχολή. Σε πολλές περιπτώσεις ο χρόνος έχει δείξει ότι τυχεροί
είναι αυτοί που δεν πέρασαν σε μια Σχολή και άνοιξαν τα φτερά τους για
επαγγελματική αποκατάσταση αλλού. Σε πολλές περιπτώσεις η εισαγωγή στο
Πανεπιστήμιο εγκλωβίζει και εφησυχάζει επικίνδυνα τους νέους.
Αφού η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο δεν
διασφαλίζει την επαγγελματική αποκατάσταση καλό είναι να δημιουργηθεί ένα
σχολείο που να μην θυσιάζεται στο βωμό της προετοιμασίας και μόνο του μαθητή
για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο. Να δημιουργηθεί ένα σχολείο που θα αναδεικνύει
τις δεξιότητες του μαθητή και που δεν θα εξαντλεί οικονομικά την οικογένεια
πουλώντας το παραμύθι της «δωρεάν παιδείας». Να δημιουργηθεί ένα σχολικό
περιβάλλον που δεν θα εξαντλεί τον μαθητή και που θα είναι ευχάριστο γι’ αυτόν.
Αυτό το σχολείο πρέπει να παρακολουθεί από κοντά τις επιστημονικές και
τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά παράλληλα να στηρίζεται στα ιδεώδη των ανθρώπινων
δικαιωμάτων, του αλληλοσεβασμού και της δημοκρατίας.
