Τελικά ποιο είναι το Δημοκρατικό και ποιο το Φασιστικό;

Τελικά ποιο είναι το Δημοκρατικό και  ποιο το Φασιστικό;

Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα για να προσδιορίσω το ερώτημα. Τελευταία παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων τις αντιδράσεις, στα δικαστήρια, των επονομαζόμενων «Συλλογικοτήτων» ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών φτωχών ανθρώπων. Αυτές τις μέρες είδαμε επίσης σε αμερικανικούς δρόμους πολίτες  να  σπάζουν καταστήματα και αμάξια διαμαρτυρόμενοι και μη αποδεχόμενοι την εκλογή του νέου Προέδρου τους. Προ ημερών αναστατώθηκε και κάηκε η Ξάνθη από αγανακτισμένους  πολίτες αντιδρώντας για   τα εγκαίνια λειτουργίας των εκεί γραφείων της Χρυσής Αυγής.

Η αντίδραση και στα τρία παραδείγματα δεν συνάδει με τη νομοθεσία άρα δεν είναι νόμιμη άρα και δημοκρατική. Διότι δημοκρατία είναι μια κοινωνική  κατάσταση  που εφαρμόζονται οι νόμοι και το Σύνταγμα. Το πρώτο παράδειγμα που ανέφερα είναι διαμαρτυρία στην πηγή. Γίνεται παρακώλυση του δικαστηρίου να μην λειτουργήσει βγάζοντας απόφαση. Στα άλλα δύο παραδείγματα έχουμε μια αντίδραση «ψευτομαγκιάς» όπου κάποιοι καταστρέφουν την περιουσία αθώων ανθρώπων  και η αντίδραση τους άμεσα δεν φτάνει σε αυτόν που καταγγέλλουν.

Καλό είναι με αντικειμενικότητα και με ίδια μέτρα και σταθμά να κρίνουμε μια πράξη ή ενέργεια ως προς την παραβατική της συμπεριφορά. Πολλά χρόνια αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι να κάνουμε διακρίσεις και να χαρακτηρίζουμε τις παραβατικές συμπεριφορές άλλοτε ως αριστερές (ιδεολογικές) και άλλοτε ως φασιστικές. Αυτό εκτιμώ ότι δεν προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στη Δημοκρατία μας και οι παρενέργειες γίνονται αντιληπτές όταν ο «κόμπος φθάσει στο χτένι».

Οι παραβατικές συμπεριφορές πρέπει να καταγγέλλονται το ίδιο για όλους διότι δεν υπάρχει καλή ή κακή ούτε προοδευτική ή συντηρητική παραβατική συμπεριφορά. Όμως όταν αυτή έχει ως αποδέκτη τον εαυτό μας τότε  αλλάζουμε θέση και στάση! Η οποιαδήποτε ανεκτικότητα και υπόθαλψη σε παραβατικές συμπεριφορές από όπου και αν προέρχεται έχει ως αποτέλεσμα τελικά να την πληρώνουν αθώοι πολίτες διότι οι καθ’ ύλην υπεύθυνοι έχουν δίπλα τους μηχανισμούς  και μέτρα ασφαλείας που τους προστατεύουν.

Πολλές φορές ξεθωριάζει  η αντίληψη ότι το αριστερό είναι και καλό. Αυτό γίνεται πιο ορατό όταν το αριστερό γίνει εξουσία. Το παγκοσμιοποιημένο πολιτικό περιβάλλον που βιώνουμε δεν αφήνει περιθώρια μη ενημέρωσης. Έτσι όταν σε κάποιους αριστερούς ηγέτες αποπροσανατολίζεται η ιδεολογική τους πυξίδα έχει ως αποτέλεσμα να στρέφει τον κόσμο σε επιλογές και πολιτικές άλλων ιδεολογικών αντιλήψεων.

Τελικά κάποιοι «ελλαδέμποροι» και «πλασιέδες» σωτηρίας χρησιμοποιούν τη Δημοκρατία όπως ο μεθυσμένος το φανοστάτη: «όχι για να φωτίσουν το δρόμο τους, αλλά για δεκανίκι που θα στηρίξει τα σαθρά τους επιχειρήματα». Θέλουμε μια Δημοκρατία στην οποία να «ξακρίζει» ο καθένας όπως τον βολεύει;

ΥΓ.1 Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.

                                                                                                                                          ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

ΥΓ.2 Κάποιοι αμφισβητούν το παραπάνω ότι δεν το είπε ο Ισοκράτης. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι νοηματικά στη χώρα μας έχει βρεθεί σε ισχύ πολλές φορές.