Αρθρο του Παναγιώτη Γκόβα για το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Αρθρο του Παναγιώτη Γκόβα για το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Σάβ. 16 Φεβρουαρίου 2013, 22:36

Του Παναγιώτη Γκόβα
Αντιπροέδρου της Α΄ΕΛΜΕ Αχαίας
Μέλους της ΠΑΣΚ Καθηγητών 

Στην πορεία για το συντακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ η συζήτηση για την ανάγκη συνεργασίας ή και ενιαίας έκφρασης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας καλά κρατεί. Και ενώ πάνω από το 1/3 των πολιτών αυτοπροσδιορίζονται σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές και αριστεροί δημοκράτες, η συγκεκριμένη συζήτηση αφήνει αδιάφορη την κοινωνία. Πώς εξηγείται αυτό το παράδοξο;

Οι επικαλούμενοι τη Σοσιαλδημοκρατία απορούμε γιατί οι ιδέες μας δεν πείθουν , αν και φροντίζουμε να τις συντηρούμε κάθε μέρα. Πως όμως; Με τη λογική των δημοσίων σχέσεων και των δείπνων, τους προσωπικούς τακτικισμούς και τις στρατηγικές, με ευκαιριακές προσωπικές συμμαχίες , χωρίς να παρατίθενται αξίες , όραμα, προοπτική;
Η Σοσιαλδημοκρατία ιστορικά ποτέ δεν είχε σχέση με προσωπικούς και κομματικούς τακτικισμούς παρά μόνο με τη γνώση και την κατανόηση των αναγκών της κοινωνίας των πολιτών. Δεν αφορούσε πρωτίστως πρόσωπα αλλά αξίες και ιδέες. Και στην κρίσιμη στιγμή ,όταν αυτές ήταν πειστικές, τότε τα πρόσωπα τις μετέτρεπαν σε πρόταση εξουσίας, π.χ ο Μιττεράν στο Συνέδριο του Επινέ(1971),ο Α. Παπανδρέου (1981).
Αντίθετα σήμερα όλες οι συζητήσεις εξαντλούνται στις μεταρρυθμίσεις, στις αποκρατικοποιήσεις, στους εξορθολογισμούς, που αν και απαραίτητες για την κριτική του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, δεν αρκούν για να πείσουν μια κοινωνία που βρίσκεται σε απόγνωση και γίνεται έρμαιο του ακραίου και φασίζοντος λαικισμού. Το 30% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, όταν βάση της σοσιαλδημοκρατίας είναι η αναδιανομή του πλούτου και η ύπαρξη του κοινωνικού κράτους .
Και το περίεργο είναι ότι την κριτική στο στρεβλό μοντέλο της χώρας την κάνουν άκοπα όσοι συνέβαλαν στη δημιουργία του. Δεν μπορεί εκείνοι που θεμελίωσαν αυτό το μοντέλο να είχαν δίκιο και τότε και τώρα που το αποθεμελιώνουν.

Σήμερα, η προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας πρότασης δεν πείθει επειδή ψάχνει την απάντηση ΚΑΙ ΜΕ τη δική μας συμμετοχή μόνο στα «κακά ελλείμματα», περιστέλλοντας ή και καταργώντας ακόμη και τις δαπάνες για το κράτος πρόνοιας. Επειδή αναζητεί στην λογική της αγοράς την απάντηση στις συντεχνίες και στο υπερτροφικό και πελατειακό κράτος, επειδή θεωρεί τον κοινωνικό αυτοματισμό απάντηση στον λαϊκισμό της αριστεράς. Δε μπορεί όμως η σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία να ενστερνίζεται στον αξιακό της κώδικα το «Νόμος και Τάξη» ή να απαντά στις κοινωνικές αντιδράσεις με τις πρακτικές του Θατσερισμού.

Η λύση βέβαια δεν είναι στις υποσχέσεις όλων προς όλους. Αλλά δεν βρίσκεται ούτε στην απαξίωση του κόσμου της εργασίας , όπως επιχειρούν κάποιοι να καταδείξουν. Η λύση υπάρχει στις πολιτικές που εγγυώνται την προώθηση του δημόσιου συμφέροντος μέσα από τη συγκρότηση ενός σύγχρονου κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ όλων των παραγωγικών, κοινωνικών και ταξικών δυνάμεων της χώρας. Σοσιαλδημοκρατία δεν σημαίνει δημόσιες σχέσεις, ατέρμονα και αδιέξοδα φόρουμ και ημερίδες, αλλά ιδέες, προγράμματα και προτάσεις για τη δημιουργία ένος κοινωνικού κράτους που θα θεμελιώνει τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία.

Η απάντηση για ένα σύγχρονο Ελληνικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είναι ότι χρειάζεται ιδρυτικό συνέδριο από όσους αποδέχονται αυτές τις ιδέες και όχι φόρουμ και άλλες ημερίδες. Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα και συντεταγμένα, όχι με όρους επικοινωνιακούς και συγκυριακούς.
Να έχει στόχο μια διαδικασία αυτοκάθαρσης, τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο προσώπων. Να προβεί σε έναν απολογισμό για όσα έγιναν τα τελευταία 4 χρόνια χωρίς αυτομαστίγωμα, να επανατοποθετηθεί πολιτικά θέτοντας ως κυρίαρχο διακύβευμά της την επανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους με εργαλεία τις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού και του δημοκρατικού Σοσιαλισμού: την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη και το ευρωπαικό κεκτημένο.
Η κουβέντα για την Κεντροαριστερά δε μπορεί να γίνει με όρους κοινωνικής λέσχης, «μεταξύ τυρού και αχλαδίου» αλλά στη βάση της κοινωνίας των πολιτών , όλων αυτών που νοιάζονται και οραματίζονται ένα διαφορετικό μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους.
Όλοι αυτοί δε μπορούν να δούν σήμερα ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ,όπως και αν λέγεται , ως συνιστώσα του Ευρωπαικού κόμματος του Σαμαρά ή σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα ενός «μεγάλου Συνασπισμού όπως στη Γερμανία» ή σαν έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Ούτε και ατομικά έχουν καμία διάθεση να ενδυθούν ρόλους «πολιτικού σώγαμπρου» ή «εισοδιστή» παλαιάς κοπής.

 

Δημοσιεύτηκε στο dete.gr , «Mπροστά  στο Συντακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ- Για την ενιαία έκφραση της Κεντροαριστεράς»