Από τα τηλεπαράθυρα στα Blogs.

Από τα τηλεπαράθυρα στα Blogs.

Πολλά χρόνια ακούγαμε από τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Η χώρα συνεχώς γύριζε σελίδα. Τελικά η χώρα γύριζε σελίδες σε βιβλίο που δεν έγραφε τίποτα ή σε βιβλίο που είχε μόνο λευκές σελίδες. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι γύριζε σελίδες στο βιβλίο με τα βερεσέδια. Στην Ελλάδα τόσα χρόνια επικρατούσε μια ψευδαίσθηση ευημερίας που στηριζόταν στον υπερδανεισμό.

Ο χρόνος έχει πυκνώσει πολύ από ώρες ευθύνης. Έρχεται γεμάτος με ιστορικές στιγμές ευθύνης που έχουν καταγραφεί και δεν ξεχνιούνται. Βρήκαμε μπροστά μας την ψεύτικη υπόσχεση του χθες, την υπόσχεση της παρακμής, την υπόσχεση που μας βόλευε, την υπόσχεση που μας πρόδωσε. Δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί έχουν πάρει διαζύγιο από την ευθύνη. Θεωρούν την ευθύνη υπόθεση άλλων.

Το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε εκ των έσω. Δηλαδή η ελληνική τηλεόραση για τους δικούς της λόγους αντιγράφοντας ξένα τηλεοπτικά κανάλια, πριν από πολλά χρόνια, εφάρμοσε τα τηλεοπτικά πάνελ και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων συμμετείχαν στα τηλεοπτικά πάνελ και με αμετροέπεια άρχισαν να εκτοξεύουν κατηγορίες και σκάνδαλα ο ένας για τον άλλο. Έτσι άρχισε η άθλια, αισχρή και χωρίς όρια δημόσια αντιπαράθεσή τους. Έτσι οδηγήθηκαν στην απαξίωση η πολιτική και οι πολιτικοί. Μπορεί όμως να πει κάποιος ότι αυτή η δημοσιοποίηση των σκανδάλων βοήθησε προς το καλύτερο το πολιτικό σύστημα. Αν κρίνουμε όμως από το αποτέλεσμα που τους καρπούς του τρυγάμε σήμερα με τα όσα συμβαίνουν, η δημόσια τηλεοπτική αντιπαράθεση οδήγησε τον τηλεθεατή στον κορεσμό της λασπολογίας. Τελικά δεν ήξερε τι να πρωτοπιστέψει. Όσο για τους πολιτικούς μέρα με τη μέρα δεν ίδρωνε το αυτί τους για τίποτα. Στις τηλεοπτικές συζητήσεις η κουβέντα και η αντιπαράθεση περιοριζόταν μεταξύ των στελεχών των κομμάτων και σπάνια καμιά φορά παρενέβαινε τηλεφωνικά κάποιος τηλεθεατής. Σήμερα με τη δημιουργία των blogs ο κάθε πολίτης μπορεί να μπει και να γράψει ό,τι θέλει ανώνυμα. Υπάρχουν όμως και οι επώνυμες καταγγελίες που κυκλοφορούν σε διάφορα blogs. Τα δημοσιεύματα αυτά αναφέρονται είτε σε πολιτικά πρόσωπα-στελέχη κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων είτε σε συγγενικά τους πρόσωπα. Επίσης αναφέρονται σε σπατάλες και λαμογιές και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Τα δημοσιεύματα αυτά δεν διαψεύδονται από κανέναν και δεν τιμωρείται κανείς. Ως χρήστης του διαδικτύου καθημερινά γίνομαι δέκτης πολλών τέτοιων μηνυμάτων. Αγανακτώ, αισθάνομαι προδομένος και συγχρόνως επαναστατώ. Θέλω να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία το διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι Ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό.

Λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δυστυχώς οι πιο πολύ που ασχολούνται με αυτήν τη χρησιμοποιούν ως πρωτογενές υλικό για να χτίσουν το συμφέρον τους. Η πλειοψηφία τους σκέφτεται πως θα αλλάξει τον κόσμο και κανείς πως θα αλλάξει τον εαυτό του.

Υ.Γ.1 «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να 'στε όλοι καλά.»

Αυτά δήλωσε πρόσφατα φεύγοντας για το αιώνιο ταξίδι ο Γεώργιος –Αλέξανδρος Μαγκάκης πρώην Υπουργός.

Υ.Γ.2 Εκτιμώ ότι οι αποστολές του Γ.Α.Π. και του Α.Κ.Σ. είναι συγκεκριμένες. Ο πρώτος ανέλαβε να μειώσει τους μισθούς και τον αριθμό των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτό απαιτούσε σύγκρουση με τα συνδικάτα. Ήταν πολύ δύσκολο και δεν θα μπορούσε να το πράξει ο δεύτερος. Γι’ αυτό φυσικά και συνέβη η ήττα του 10%. Ο δεύτερος στη συνέχεια με δεδομένο ότι δεν μπορεί να ανεβάσει τους μισθούς θα αναλάβει να μειώσει με τη βοήθεια του πρώτου το κόστος ζωής ερχόμενος σε σύγκρουση με τον ιδιωτικό τομέα. Μετά θα είναι όλα καλά βάζοντας πλώρη για την επόμενη πιθανή χρεοκοπία.

                                                                                                           ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΤΟ 2011