Παραπονεμένα λόγια…
Η ελπίδα δεν κατοικεί πλέον στην τύχη όπως
ξέραμε. Απαιτούνται θυσίες, έργα και πράξεις για να ελπίζουμε. Πρέπει να
βγάλουμε τις μάσκες και να κοιταχτούμε
στα μάτια αληθινά. Αν συμβεί αυτό τότε σίγουρα υπάρχει φως στο τούνελ διότι
είμαστε πολυμήχανος λαός. Από αυτούς που τους διαδώσαμε τα «φώτα» του
πολιτισμού κινδυνεύουμε. θέλουν να μας κόψουν το «φως», γιατί δεν πληρώσαμε το
λογαριασμό.
Καθημερινά διαβάζουμε και ακούμε υπερβολές
από κάποιους επαναστατημένους «λογοθεραπευτές». Όμως κάθε υπερβολή δημιουργεί
ένα ελάττωμα αλλά και κάθε ελάττωμα μια υπερβολή. Οι κοινωνικές ομάδες
αντιπαλεύονται θεωρώντας η κάθε μία το δίκιο μονοκαλλιέργειά της. Κάποια «κουρέλια» αντί να προτείνουν λύσεις θέλουν
να «τραγουδούν» ακόμα.